Ad-Dukhan( الدخان)
Original,King Fahad Quran Complex(
الأصلي,مجمع الملك فهد القرآن)
show/hide
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم(1)
حم(1)
وَالكِتٰبِ المُبينِ(2)
سوگند به این کتاب روشنگر،(2)
إِنّا أَنزَلنٰهُ فى لَيلَةٍ مُبٰرَكَةٍ ۚ إِنّا كُنّا مُنذِرينَ(3)
که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‌ایم!(3)
فيها يُفرَقُ كُلُّ أَمرٍ حَكيمٍ(4)
در آن شب هر امری بر اساس حکمت (الهی) تدبیر و جدا می‌گردد.(4)
أَمرًا مِن عِندِنا ۚ إِنّا كُنّا مُرسِلينَ(5)
(آری، نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستادیم!(5)
رَحمَةً مِن رَبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ العَليمُ(6)
اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست!(6)
رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُما ۖ إِن كُنتُم موقِنينَ(7)
(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید!(7)
لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ يُحيۦ وَيُميتُ ۖ رَبُّكُم وَرَبُّ ءابائِكُمُ الأَوَّلينَ(8)
هیچ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست!(8)
بَل هُم فى شَكٍّ يَلعَبونَ(9)
ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‌کنند.(9)
فَارتَقِب يَومَ تَأتِى السَّماءُ بِدُخانٍ مُبينٍ(10)
پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد...(10)
يَغشَى النّاسَ ۖ هٰذا عَذابٌ أَليمٌ(11)
که همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است!(11)
رَبَّنَا اكشِف عَنَّا العَذابَ إِنّا مُؤمِنونَ(12)
(می‌گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم.(12)
أَنّىٰ لَهُمُ الذِّكرىٰ وَقَد جاءَهُم رَسولٌ مُبينٌ(13)
چگونه: و از کجا متذکر می‌شوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد!(13)
ثُمَّ تَوَلَّوا عَنهُ وَقالوا مُعَلَّمٌ مَجنونٌ(14)
سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‌ای دیوانه است!»(14)
إِنّا كاشِفُوا العَذابِ قَليلًا ۚ إِنَّكُم عائِدونَ(15)
ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید!(15)
يَومَ نَبطِشُ البَطشَةَ الكُبرىٰ إِنّا مُنتَقِمونَ(16)
(ما از آنها انتقام می‌گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم!(16)
۞ وَلَقَد فَتَنّا قَبلَهُم قَومَ فِرعَونَ وَجاءَهُم رَسولٌ كَريمٌ(17)
ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغشان آمد،(17)
أَن أَدّوا إِلَىَّ عِبادَ اللَّهِ ۖ إِنّى لَكُم رَسولٌ أَمينٌ(18)
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینی برای شما هستم!(18)
وَأَن لا تَعلوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنّى ءاتيكُم بِسُلطٰنٍ مُبينٍ(19)
و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‌ام!(19)
وَإِنّى عُذتُ بِرَبّى وَرَبِّكُم أَن تَرجُمونِ(20)
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از اینکه مرا متهم کنید!(20)
وَإِن لَم تُؤمِنوا لى فَاعتَزِلونِ(21)
و اگر به من ایمان نمی‌آورید، از من کناره‌گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)!(21)
فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هٰؤُلاءِ قَومٌ مُجرِمونَ(22)
(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومی مجرمند!(22)
فَأَسرِ بِعِبادى لَيلًا إِنَّكُم مُتَّبَعونَ(23)
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب می‌شوید!(23)
وَاترُكِ البَحرَ رَهوًا ۖ إِنَّهُم جُندٌ مُغرَقونَ(24)
(هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکری غرق‌شده خواهند بود!(24)
كَم تَرَكوا مِن جَنّٰتٍ وَعُيونٍ(25)
(سرانجام همگی نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‌ها که از خود به جای گذاشتند،(25)
وَزُروعٍ وَمَقامٍ كَريمٍ(26)
و زراعتها و قصرهای زیبا و گرانقیمت،(26)
وَنَعمَةٍ كانوا فيها فٰكِهينَ(27)
و نعمتهای فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند!(27)
كَذٰلِكَ ۖ وَأَورَثنٰها قَومًا ءاخَرينَ(28)
اینچنین بود ماجرای آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث برای اقوام دیگری قرار دادیم!(28)
فَما بَكَت عَلَيهِمُ السَّماءُ وَالأَرضُ وَما كانوا مُنظَرينَ(29)
نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتی داده شد!(29)
وَلَقَد نَجَّينا بَنى إِسرٰءيلَ مِنَ العَذابِ المُهينِ(30)
ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلّت‌بار رهایی بخشیدیم؛(30)
مِن فِرعَونَ ۚ إِنَّهُ كانَ عالِيًا مِنَ المُسرِفينَ(31)
از فرعون که مردی متکبر و از اسرافکاران بود!(31)
وَلَقَدِ اختَرنٰهُم عَلىٰ عِلمٍ عَلَى العٰلَمينَ(32)
ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم،(32)
وَءاتَينٰهُم مِنَ الءايٰتِ ما فيهِ بَلٰؤٌا۟ مُبينٌ(33)
و آیاتی (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود (ولی آنان کفران کردند و مجازات شدند)!(33)
إِنَّ هٰؤُلاءِ لَيَقولونَ(34)
اینها [= مشرکان] می‌گویند:(34)
إِن هِىَ إِلّا مَوتَتُنَا الأولىٰ وَما نَحنُ بِمُنشَرينَ(35)
«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد!(35)
فَأتوا بِـٔابائِنا إِن كُنتُم صٰدِقينَ(36)
اگر راست می‌گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهی دهند)!»(36)
أَهُم خَيرٌ أَم قَومُ تُبَّعٍ وَالَّذينَ مِن قَبلِهِم ۚ أَهلَكنٰهُم ۖ إِنَّهُم كانوا مُجرِمينَ(37)
آیا آنان بهترند یا قوم «تبّع» و کسانی که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند!(37)
وَما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما لٰعِبينَ(38)
ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازی (و بی‌هدف) نیافریدیم!(38)
ما خَلَقنٰهُما إِلّا بِالحَقِّ وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ(39)
ما آن دو را جز بحق نیافریدیم؛ ولی بیشتر آنان نمی‌دانند!(39)
إِنَّ يَومَ الفَصلِ ميقٰتُهُم أَجمَعينَ(40)
روز جدایی (حق از باطل) وعده‌گاه همه آنهاست!(40)
يَومَ لا يُغنى مَولًى عَن مَولًى شَيـًٔا وَلا هُم يُنصَرونَ(41)
روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‌کند، و از هیچ‌سو یاری نمی‌شوند؛(41)
إِلّا مَن رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ العَزيزُ الرَّحيمُ(42)
مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است!(42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقّومِ(43)
مسلّماً درخت زقّوم...(43)
طَعامُ الأَثيمِ(44)
غذای گنهکاران است،(44)
كَالمُهلِ يَغلى فِى البُطونِ(45)
همانند فلز گداخته در شکمها می‌جوشد؛(45)
كَغَلىِ الحَميمِ(46)
جوششی همچون آب سوزان!(46)
خُذوهُ فَاعتِلوهُ إِلىٰ سَواءِ الجَحيمِ(47)
(آنگاه به مأموران دوزخ خطاب می‌شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید!(47)
ثُمَّ صُبّوا فَوقَ رَأسِهِ مِن عَذابِ الحَميمِ(48)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید!(48)
ذُق إِنَّكَ أَنتَ العَزيزُ الكَريمُ(49)
(به او گفته می‌شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی!(49)
إِنَّ هٰذا ما كُنتُم بِهِ تَمتَرونَ(50)
این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‌کردید!(50)
إِنَّ المُتَّقينَ فى مَقامٍ أَمينٍ(51)
(ولی) پرهیزگاران در جایگاه امنی قرار دارند،(51)
فى جَنّٰتٍ وَعُيونٍ(52)
در میان باغها و چشمه‌ها؛(52)
يَلبَسونَ مِن سُندُسٍ وَإِستَبرَقٍ مُتَقٰبِلينَ(53)
آنها لباسهایی از حریر نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یکدیگر می‌نشینند؛(53)
كَذٰلِكَ وَزَوَّجنٰهُم بِحورٍ عينٍ(54)
اینچنین‌اند بهشتیان؛ و آنها را با «حور العین» تزویج می‌کنیم!(54)
يَدعونَ فيها بِكُلِّ فٰكِهَةٍ ءامِنينَ(55)
آنها در آنجا هر نوع میوه‌ای را بخواهند در اختیارشان قرارمی‌گیرد، و در نهایت امنیّت به سر می‌برند!(55)
لا يَذوقونَ فيهَا المَوتَ إِلَّا المَوتَةَ الأولىٰ ۖ وَوَقىٰهُم عَذابَ الجَحيمِ(56)
هرگز مرگی جز همان مرگ اوّل (که در دنیا چشیده‌اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‌کند؛(56)
فَضلًا مِن رَبِّكَ ۚ ذٰلِكَ هُوَ الفَوزُ العَظيمُ(57)
این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، این همان رستگاری بزرگ است!(57)
فَإِنَّما يَسَّرنٰهُ بِلِسانِكَ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ(58)
ما آن [= قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکّر شوند!(58)
فَارتَقِب إِنَّهُم مُرتَقِبونَ(59)
(امّا اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست)!(59)