Abasa( عبس)
Original,King Fahad Quran Complex(
الأصلي,مجمع الملك فهد القرآن)
show/hide
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ عَبَسَ وَتَوَلّىٰ(1)
روى را ترش كرد و سر برگردانيد.(1)
أَن جاءَهُ الأَعمىٰ(2)
چون آن نابينا به نزدش آمد.(2)
وَما يُدريكَ لَعَلَّهُ يَزَّكّىٰ(3)
و تو چه دانى، شايد كه او پاكيزه شود،(3)
أَو يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكرىٰ(4)
يا پند گيرد و پند تو سودمندش افتد.(4)
أَمّا مَنِ استَغنىٰ(5)
اما آن كه او توانگر است،(5)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدّىٰ(6)
تو روى خود بدو مى‌كنى.(6)
وَما عَلَيكَ أَلّا يَزَّكّىٰ(7)
و اگر هم پاك نگردد چيزى بر عهده تو نيست.(7)
وَأَمّا مَن جاءَكَ يَسعىٰ(8)
و اما آن كه دوان‌دوان به نزد تو مى‌آيد،(8)
وَهُوَ يَخشىٰ(9)
و مى‌ترسد،(9)
فَأَنتَ عَنهُ تَلَهّىٰ(10)
تو از او به ديگرى مى‌پردازى.(10)
كَلّا إِنَّها تَذكِرَةٌ(11)
آرى، اين قرآن اندرزى است،(11)
فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ(12)
پس هر كه خواهد از آن پند گيرد.(12)
فى صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ(13)
در صحيفه‌هايى گرامى،(13)
مَرفوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ(14)
بلندقدر و پاكيزه،(14)
بِأَيدى سَفَرَةٍ(15)
به دست كاتبانى،(15)
كِرامٍ بَرَرَةٍ(16)
بزرگوار و نيكوكار.(16)
قُتِلَ الإِنسٰنُ ما أَكفَرَهُ(17)
مرگ بر آدمى باد كه چه ناسپاس است.(17)
مِن أَىِّ شَيءٍ خَلَقَهُ(18)
او را از چه آفريده است؟(18)
مِن نُطفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19)
از نطفه‌اى آفريد و به اندازه پديد آورد.(19)
ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ(20)
سپس راهش را آسان ساخت.(20)
ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقبَرَهُ(21)
آنگاه بميراندش و در گور كرد.(21)
ثُمَّ إِذا شاءَ أَنشَرَهُ(22)
و آنگاه كه خواهد زنده‌اش سازد.(22)
كَلّا لَمّا يَقضِ ما أَمَرَهُ(23)
نه، كه هنوز آنچه را به او فرمان داده بود به جاى نياورده است.(23)
فَليَنظُرِ الإِنسٰنُ إِلىٰ طَعامِهِ(24)
پس آدمى به طعام خود بنگرد.(24)
أَنّا صَبَبنَا الماءَ صَبًّا(25)
ما باران را فرو باريديم، باريدنى.(25)
ثُمَّ شَقَقنَا الأَرضَ شَقًّا(26)
و زمين را شكافتيم، شكافتنى.(26)
فَأَنبَتنا فيها حَبًّا(27)
و در آن دانه‌ها رويانيديم،(27)
وَعِنَبًا وَقَضبًا(28)
و تاك و سبزيهاى خوردنى،(28)
وَزَيتونًا وَنَخلًا(29)
و زيتون و نخل،(29)
وَحَدائِقَ غُلبًا(30)
و باغهاى پردرخت،(30)
وَفٰكِهَةً وَأَبًّا(31)
و ميوه و علف،(31)
مَتٰعًا لَكُم وَلِأَنعٰمِكُم(32)
تا شما و چارپايانتان بهره بريد.(32)
فَإِذا جاءَتِ الصّاخَّةُ(33)
چون بانگ قيامت برآيد،(33)
يَومَ يَفِرُّ المَرءُ مِن أَخيهِ(34)
روزى كه آدمى از برادرش مى‌گريزد،(34)
وَأُمِّهِ وَأَبيهِ(35)
و از مادرش و پدرش،(35)
وَصٰحِبَتِهِ وَبَنيهِ(36)
و از زنش و فرزندانش.(36)
لِكُلِّ امرِئٍ مِنهُم يَومَئِذٍ شَأنٌ يُغنيهِ(37)
هر كس را در آن روز كارى است كه به خود مشغولش دارد.(37)
وُجوهٌ يَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ(38)
چهره‌هايى در آن روز درخشانند،(38)
ضاحِكَةٌ مُستَبشِرَةٌ(39)
خندانند و شادانند.(39)
وَوُجوهٌ يَومَئِذٍ عَلَيها غَبَرَةٌ(40)
و چهره‌هايى در آن روز غبارآلودند.(40)
تَرهَقُها قَتَرَةٌ(41)
در سياهى فرو رفته‌اند.(41)
أُولٰئِكَ هُمُ الكَفَرَةُ الفَجَرَةُ(42)
اينان كافران و فاجرانند.(42)